टाईमपासनंतर आज बऱ्याच दिवसांनी मराठी चित्रपट पाहण्याचा योग आला. आला
म्हणजे मी घडवून आणला. गेले काही दिवस सगळीकडेच लयं भारी चित्रपटाची प्रसिद्धी
चालू होती. मी अगदी ठरवून टाकलं होतं की हा चित्रपट पाहायचाच म्हनून. ठरवल्यानुसार
गेलोदेखील.
चित्रपटाची सुरुवातच ढोल ताश्यांच्या गजरात होते. ही अशी सुरुवात
पाहून फेसबुकवर स्टेटस अपडेट करायचा मोह मला आवरला नाही. तद्दन मसालेदार चित्रपट म्हणता
येईल असा हा चित्रपट. सुरुवातीपासून चित्रपट प्रेक्षकाच्या मनाचा ठाव घेतो. भरपूर
हाणामाऱ्या, लक्षात राहतील अशी गाणी आणि सोबतीला असणारं त्यातल्या त्यात बरं कथानक
अशा सगळ्या गोष्टी असल्या की सामान्य प्रेक्षकाला चित्रपट नक्की आवडतो हे निशिकांत
कामतला बरोबर कळलेलं आहे आणि त्याने नेमका त्याचाच वापर केला आहे.
आता थोडंसं रितेश देशमुखबद्दल. गेल्या काही दिवसात या माणसाने मराठी
चित्रपटासाठी काहीतरी करायचं हे ठरवलेलं दिसतंय. बालक पालक, टाईमपास अशा
चित्रपटांची निर्मिती केल्यानंतर रितेशने स्वतःच मराठी चित्रपटात काम करायचं ठरवलं
आणि त्यासाठी त्याने निशिकांत कामतसारख्या गुणी दिग्दर्शकाची निवड केली. या
चित्रपटाचे प्रोमो पाहूनच मला वाटलं होतं की यात काही वेगळ नसलं तरी रितेश देशमुखसाठी
हा चित्रपट मैलाचा दगड नक्की ठरणार आहे. आणि त्यात काही चुकीचं आहे असं हा चित्रपट
पाहून मला बिलकुल वाटत नाही. मिळालेल्या संधीचं रितेशने सोनं केलं आहे. तो ही
भूमिका जगला आहे. मराठी चित्रपटाला गरजेचा असलेला एक हिरोगिरीवाला चित्रपट देण्यात
तो निश्चित यशस्वी झालेला आहे. त्याने साकारलेला माउली पुढची काही वर्षे मराठी
लोकांच्या मनात नक्की राहील. आपला हात भारी सारखे त्याचे संवाद आधीच लोकांच्या
तोंडावर येऊ लागलेत.
अजय अतुलने दिलेलं संगीत दिलेलं असलं तरी एक माउली माउली गाणं सोडलं
तर इतर गाणी चित्रपट संपताना लक्षातदेखील राहत नाहीत. अजयने गायलेलं माउली माउली
हे गाणं केवळ कमाल आहे. गाणं चालू असताना वारीची दाखवलेली दृष्ये, अजयचा तगडा आवाज
यामुळे अंगावर काटा उभा राहिला. माझ्यासारख्या तरूणाईला हे गाणं आधीच पसंद पडलेलं
आहे. राधिका आपटेच्या वाट्याला फारसं काही आलेलं नाहीये. तिच्या अभिनयाची क्षमता
माहीत असलेल्या लोकांना तिच्याबद्दल निश्चित वाईट वाटतं. “ए भाड्या” या एका संवादाशिवाय
लक्षात ठेवण्यासारखं तिच्या वाटेला फारसं काही आलेलं नाहीये.
अधूनमधून होणारी हिंदी चित्रपटाची आठवण, काही तर्कबुद्धीला न पटणारे
प्रसंग सोडले तर एक करमणूक म्हणून हा चित्रपट एकदा निश्चित पहावा.
टीप – एखाद्या चित्रपटाबद्दल काही लिहिण्याची माझी पहिली वेळ आहे. काही
कमीजास्त असेल तर माफी असावी.
