तो लँडलाईन फोनचा जमाना होता. त्यावेळेस प्रत्येकाकडे कोणता ना कोणता रॉंग नंबरवाला फोन येत असे. माझ्या एका मित्राकडे जुन्नरमधल्या एका हॉटेलचे फोन येत असत. तो सुद्धा खुशाल जेवणाच्या ऑर्डर्स घेत असे. आमच्याही फोनवर असा एक रॉंग नंबर येत असे. बर तो साधासुधा नाही तर जुन्नर पोलीस स्टेशनचा असे. त्याला कारणही तसंच होतं. जुन्नर पोलीस स्टेशनचा नंबर २२०३३ तर आमचा २३०३३ होता. त्यामुळे नंबर डायल करायला थोडी चूक झाली की इकडचा फोन तिकडे जात असे. अशा या रॉंग नंबरवाल्या कॉल्सने करमणूक देखील होत असे.
एक दिवस रात्री फोन वाजला. दादांनी फोन घेतला आणि पलीकडून आवाज आला,
"हॅलो जुन्नर पोलीस स्टेशन का?"
दादांनी उत्तर दिले, "नाही गुंड बोलतोय."
पलीकडचा माणूस बहुधा बावचळला असावा. त्याने पुन्हा विचारले.
"जुन्नर पोलीस स्टेशनला लागला ना फोन?"
दादा म्हणाले, "नाही गुंडांना लागला."
काही कळेनासं होऊन तो पुन्हा म्हणाला,
"ओ साहेब का चेष्टा करताय."
इकडून दादा परत, "अहो खरंच गुंड बोलतोय."
त्या माणसाला काही कळेना. त्याने फोन कट केला आणि दोन मिनिटांनी पुन्हा केला. परत दादांनीच फोन उचलला.
"हॅलो जुन्नर पोलीस स्टेशन का?"
"नाही हो. मी गुंड बोलतोय. खराखुरा गुंड."
"ओ साहेब, बास की आता. किती टिंगल करणार माणसाची."
इकडून दादा हसत, "मी टिंगल नाही करत. मी गुंडच बोलतोय. फक्त तुम्ही नंबर चुकीचा लावलाय. तुम्हाला २२०३३ लावायचा आहे आणि तुम्ही २३०३३ लावलाय. २२०३३ ला पोलीस आहेत आणि २३०३३ ला गुंड आहेत. आता सांगा कोणाशी बोलायचंय तुम्हाला."
"आयला असं झालंय काय. मी म्हणलं साहेब का अशी टिंगल करतात आज."
एवढं बोलून त्याने फोन ठेवला. आमची मात्र हसून हसून पुरेवाट झाली.
No comments:
Post a Comment